دقت در انتخاب غذا
﴿ فَلْینظُرِ الْإِنسَانُ إِلَى طَعَامِهِ ﴾
دقت در انتخاب غذا
امروزه با پیشرفت علم و فناوری، مردم میکوشند تا از راههای گوناگون، اندام متناسب و زیبایی داشتهباشند. انواع تخصصها در زمینهی تغذیه، اندام و … ایجاد شده و هر روزه به مشتریان این قبیل شغلها افزوده می شود.
حفظ اندام در بهترین شکل آن، از دغدغههایی است که باعث شده تا مردم در مصرف بسیاری از مواد غذایی و خوراکی دقتنظر بالایی داشتهباشند.
دستیافتن به ظاهری زیبا و متناسب، همراه با مشقتها و سختیهایی است که بدونِ تحملِ آنها و پرهیز از بعضی عادات، ممکن و میسر نیست.
مشقت در این عرصه مشغولیتی است که ما بدان اهمیت زیادی میدهیم؛ حال آنکه عرصههای گوناگونِ دیگری نیز نیازمند چنین سختکوشیهایی هستند؛ لیک ما بدانها اعتنایی نمیکنیم و از آنها غافل ماندهایم.
جای بسی تعجب است که ما انسانها در انتخابِ غذاهای جسمی تا این حد دقتنظر به خرج می دهیم؛ اما در مورد غذای روح ِخود و کسب علوم ِ دینی تا این حد بیتفاوتایم.
مگر نه این است که یک غذای سمّی بهراحتی انسان را از پای در میآورد و سلامت او را به خطر میافکند؛ پس چگونه خواندن ِیک کتاب ِشبههآلود یا یک رمانِ تحریککننده نمیتواند روحِ انسان را بمیراند؟
مگر پیامبر اکرم صلیاللهعلیهوآله در حدیث شریف ثَقَلین[۱] تنها قرآن و اهل بیت علیهمالسلام را به عنوانِ یگانه آبشخورِ هدایتِ ما معرفی نکردهاند؟!
پس چرا ما قرآن و نهج البلاغه و اصول کافی را کنار نهاده، عمر خود را با خواندن ِمجلات و مقالات بیهوده و محرّک، تباه سازیم؟
حال به کلام خداوند در مورد طعام دقت کنید: ﴿ فَلْینظُرِ الْإِنسَانُ إِلَى طَعَامِهِ ﴾[۲]:﴿ انسان باید در غذای خود به دقت نظر کند (که چه چیز بخورد و چه چیز نخورد)﴾
با کمی دقت نظر متوجه میشویم اگرچه انسان باید به دقت، آنچه تناول میکند و از آن سیر می شود را بررسی کند؛ اما شاید به دور از انصاف باشد که این کلام خدا را فقط در مورد غذای جسمانی بدانیم و از عمق آن آگاه نباشیم.
در روایات، از امامان معصوم علیهمالسلام چنین سؤال شده که منظور از طعام در این آیه چیست؟ در پاسخ فرمودهاند که منظور از طعام، علمی است که شخص کسب میکند؛ باید دقت کند این علم از چه کسی به او میرسد.[۳]
بر این اساس، دقتِ ما در تهیهی غذای روح باید چندین برابر بیش از غذای جسم باشد. تن آدمی به مثابهی لباس برای روحِ اوست؛ پس چه شده که ما تا به این حد به غذای لباسِ خود این چنین اهمیت میدهیم و از غذای روحمان غافل شدهایم؟! نکند که ما قرآن و عترت را زمین نهادهایم و از مکتوبات ِزمینیان روحمان را غذا دادهایم؟! نکند که خالق خود را فراموش کرده و به دنبال مخلوق به راه افتادهایم؟!
امروزه باید خیلی مراقب بود! آبشخورهای علمی بسیار زیاد شده:
مجلات، روزنامهها، کتابها، رادیو، تلویزیون، ماهواره و اینترنت، و هر یک با دستورالعمل و سلیقهای برای تغذیهی روح.
انسانِ عاقل کسی است که قرآن و عترت را به عنوان تنها چشمهی زلال حقایق و یگانه آبشخور هدایت خود برگزیند که اگر چنین نکند، در روز قیامت در مقابل پیامبراکرم صلیاللهعلیهوآله هیچ پاسخی نخواهد داشت که میفرمایند: ﴿ یا رَبِّ اِنَّ قَومِی اتَّخَذُوا هذَا القُرآنَ مَهجُوراً.﴾[۴]
[۱]. قالَ رَسُولُ اللهِ صلیاللهعلیهوآله:« اِنّی تارِکٌ فیکُمُ الثَّقَلَینِ کِتابَ اللهِ وَ عِتْرَتی ما اِنْ تَمَسَّکْتُم بِهِما لَنْ تَضِلُّوا بَعدی اَبَداً وَ اِنَّهُما لَن یفْتَرِقا حَتّی یرِدا عَلَی الحَوضَ »:« من در میان شما دو چیز گرانبها باقی می گذارم: کتاب خدا و خاندانم. تنها اگر به این دو چنگ زنید، بعد از من گمراه نخواهید شد و این دو ( قرآن و اهل بیت علیهم السلام) هیچ گاه از هم جدا نمی شوند تا در حوض کوثر بر من وارد شوند.
ثبت دیدگاه